18. moestuin: ook voor snijbloemen

Blog 18 Moestuin: ook voor (snij) bloemen. 

Met een glimlach van oor tot oor zie ik de inimini preitplantjes opkomen in de zaaibak onder glas. Hoe ontzettend blij is dat wanneer de cotylen zich ontvouwen en ze daar dan als 1 of 2 cm grote trotse plantjes staan te worden die er al uitzien zoals ze straks als winterreuzen aan het einde van het jaar zullen zijn.

Echt jong leven is zo aandoenlijk, of dat nu puppyogen zijn (van ondeugende Roxy die haar eigen willetje ontdekt) of tulpen knoppen, de vrolijk gele fosytia bloemetjes, uitlopende struikgewassen, bloeiende bomen. Jong leven, pril leven, leven dat zo enthausiast is, leven dat veel wil. Groei groei groei. Als er dan een dag van 15C voorbijkomt, is het net alsof je het groeien in real life ziet gebeuren, zoals je dat met bamboe kan ervaren. Het stimuleert om verder te gaan met de moestuin.

Het lijkt erop dat het aandeel bloemen in de moestuin dit jaar wat groter gaat worden. De Dahlias, daarvan heb ik er nu 9 gepoot in de moestuin (en dan zijn er nog 5… voor in potten). De allium (reuzen, blauwen en witten) komen al goed op tegenover de tulpen waarin nu al de kleur in begint te komen. De afgelopen jaren was het de bedoeling om bloemen uit de grote tuin te plukken voor op vaasjes enzo, maar het blijkt dat ik dat weinig doe, omdat het ook super staat in de tuin zelf, en ik het dan sneu vind om dat kleurtje daar weg te halen. Nu heb ik dus specifiek voor snijbloemen in de moestuin plek gemaakt. Ook heb ik een leuke snijbloemenmix aangeschaft die ik later van de maand kan zaaien tussen de tulpen.

Bijzonder eigenlijk dat ik ook vind dat bloemen zo leuk zijn, terwijl ik jaren in America een terrastuin had met eigenlijk minimale hoeveelheid een of tweejarige bloeiende planten. Het waren meer olijf, oleander, palm, salie, sedems enz. Die bloeien dan even, maar zijn vooral groen. Groen met witte markeringen, variegated als in bonte bladen. Die hebben veel minder water nodig, want vooral dat eenjarige spul is dorstig. Mijn terras in Santa Paula was begrensd met een hoge haag die rode bloemetjes gaf (fire bush – hamelia). Dat was gelijk een super feest met de kolibri’s die af en aan vlogen en een constante zoem van de bijen. De droogte en warmte aldaar, dan is een bloem echt een feest (als je dus niet dagelijks wilt irrigeren). Wat een groot verschil met de uitbundige bloei vormen van de plantsoorten hier, die best spontaan ook hun plek vinden in de tuin.

Een kolibri gaan we hier niet aantreffen (behalve in het vuur, waar ze danst en vliegt 😉). Hier zijn het de pimpelmees, koolmees en mus die hoogtij vieren. Huisjes worden gecheckt en de eersten zijn verkozen en worden volgeladen met takjes en pluisjes en haren van de laatst geschoren drumgeit. Zang volop bij zonzopgang en ondergang met de merel. Een nieuwe merel heeft hier een plek gevonden, hij zit vol nieuwe geluidjes, een nieuw repetoire aan liedjes. Ik hoop dat er een vrouwtje is dat hier ook van onder de indruk is.

Ik hoop wel de kolibrivlinder nog te spotten in de tuin. Voor de herinneringen aan de prachtige anna’s, in hun bonte kleuren. Bont is de kolibri vlinder niet (het is eigenlijk een nachtmot met wat activiteiten overdag) en als vele motten niet echt spectaculair gekleurd. Wel is de vlinder lijkend in gedrag, ze hebben een enorme lange tong en kunnen voor een bloem hangen terwijl de vleugels het beestje op een plek houden. Je ziet ze steeds vaker in Nederland, juist ook in de late lente. Hopelijk zijn er dan snijbloemen genoeg voor alle vlinders en bijtjes.

En zo borrelt de lente in herinneringen en in de moestuin.

<3