3. De Rhodotuin

28 februari 2023, De Rhodotuin

Vanmorgen grumde het. Ik weet niet hoe je het noemt, mijn moeder noemt het grummen; een fijne lichte miezer van sneeuw, het dwarrelde als een poedertje neer om de grond wit te maken. Heel even begroette het de bloemen van de kleine narcisjes (tete a tetes) en de krokussen, om te verdwijnen op de grond. Het blijft niet liggen, de winter is voorbij! De sneeuwklokjes zijn al over hun mooiste moment heen en daarmee is het vroege voorjaar begonnen.

Voor mijn 50^e verjaardag heb ik Boeddhabeelden voor in de tuin uitgezocht. De eerste is een jonge boeddha met een lotusschaaltje. We hebben die geplaatst op een sokkel (oude steen uit de tuin die nog geen functie had) in de Rhodo tuin bij de Amerikaanse eik. Aan de voet van de sokkel staan de laatste sneeuwklokjes blij te zijn. De Boeddha staat er lief bij met roosjes uit een verjaardagsbos nu in de lotusschaal Vandaag heb ik dat tuintje verder opgeruimd. De dode sedembloemen die diep rozerood gebloeid hadden in het najaar zijn nu weg en de plantjes voor dit jaar zijn al aan het groeien. Uiteraard heb ik ook hier een poging tot weghalen van gras gedaan en dan zie je toch cadeautjes! Ik kwam drie jonge teunisbloemen tegen. Zo leuk, die bloeien geel en openen s’avonds en geuren dan heerlijk over een paar maanden. Het eerste jaar heb ik van Marcel teunisbloem gekregen die toen niet wilde aanslaan. Vorig jaar was daar ineens een kleine stengel met een paar bloemen en dit jaar hopelijk dus de geursensatie in de zomeravonden.

Bij het weghalen van de enorme Rhodo die hier stond, kwam er een plek vrij aan de voet van de eik, een cirkeltje van bezinning. De vogels vinden hier zaad op de voerplekken en straks weer in de oude kersenbomen die hier nog steeds hun best doen, maar niet veel meer zijn. Vorig jaar heb ik daar bij de stam van de Eik een stalen schommel bankje neergezet – dat daar niet kan schommelen maar wel leuk staat - een plekje waar ik graag ben.

De notenboom die we op 4m hebben getopt, heeft voor de eik ineens nieuwe lichtval gebracht in de kroon. Dat brengt ook deze oude makker een stukje vernieuwing. Takjes groeien naar de kale plekken, waar nu ineens licht komt. En de boom zelf is in volle glorie te zien. Eer voor deze machtige eik! Met de dode en levende rhodo takken heb ik een poortje voor de eik gemaakt, daardoorheen kan je beschut bij de eik zijn. Deze boom is geplant net na 1945 en zeker 75 jaar oud. Hij staat groot, robust en statig te zijn op de hoek van de tuin. In de herfst kan je genieten van de geel tot rode kleuren als de grote bladeren gaan, in de winter zie je vooral de vorm. De structuur van takken die bewegen in de wind, in de lucht en als schaduwen op de grond. Waar groepen spreeuwen tijdelijke blaadjes lijken als ze met zijn allen landen. De boom is rust, stevigheid en kracht tegelijk. De zon vergezeld me daar rond koffietijd, wanneer ik dagelijks de boom begroet. Met de boeddha erbij, zit het extra fijn. Hallo Boom, hallo Leven, hallo Zon. En de spreeuwen zeggen hallo terug met zijn allen – dan is het leven perfect!

Zittend op dat bankje keek je wat te vrij de tuin in, terug naar het huis en de moestuin. Daarom was er vorig jaar een rijtje guldenroede geplant die eindigt in een chinees pluimgras. Deze zijn nu in de grond het nieuwe jaar aan het voorbereiden en niet bovengronds aanwezig op dit moment. Om toch ook een blijvende structuur aan te brengen bij dat rijtje heb ik vandaag de magnolia verplaatst met veel voeding en grote kluit (dit is niet de tijd om bomen te planten – maar de magnolia is nog klein (30cm) en stond op een minder goede plek, dus ik hoop dat hij het wel hebben kan). Dat houdt de energiestroom mooi binnen de cirkel zo.

De Rhodo heeft de rigoureuze snoei, de Rhodo rodeo met mijn schoonvader in maart 2020, goed overleefd. De hoek heeft veel nieuwe groei gehad vorig jaar, en zal hopelijk dit jaar bloeien in roze en rood. De plant in het midden van het cirkeltje is krachtig teruggekomen en staat nu ook in knop. Vandaar dat dit de Rhodo tuin blijft, ook al is daar heel veel van weggehaald. De oude getopte kersenbomen blijven nog even staan, voor de bloei straks, de vogels die de kersen eten, de klimboom voor Piet en Jan en voor de hangmat die er wel heel fijn tussen kan hangen in de zomer. Het is nu een diverse Rhodotuin met kers, sedem, teunisbloem, koningskaars, campenula, hostas, bluebells, sneeuwklokjes, narcisjes en als verrassing vond ik vorige week de Azalea. Ik dacht dat ik die per ongeluk gesloopt had het eerste jaar, maar ze groeit weer en wie weet wordt dat ook nog een mooie voorjaars bloemenspot.